อาคารควรค่าแก่การอนุรักษ์

ปูชนียสถานและวัดวาอาราม

วิหารพระเจ้าพลาละแข่ง

| Written by พงศกร แก้วกระจ่าง | Hits: 1180

วิหารพระเจ้าพลาละแข่ง

ที่ตั้ง  วัดหัวเวียง  15  ถนนสิงหราชบำรุง  ตำบลจองคำ  อำเภอเมือง  จังหวัดแม่ฮองสอน

สถาปนิก/ผู้ออกแบบ  -

ผู้ครอบครอง  วัดหัวเวียง

ปีที่สร้าง  ประมาณ พ.ศ. 2416 หรือหลังจากนั้นเล็กน้อย

ปีที่ได้รับรางวัล  พ.ศ. 2542

ประวัติ

วัดหัวเวียงสร้างขึ้น เมื่อ พ.ศ. 2406  เป็นวัดแห่งที่ 2 ของเมืองแม่ฮ่องสอน  สิ่งก่อสร้างสำคัญของวัดนี้คือ วิหารพระเจ้าพลาละแข่ง ประดิษฐานพระพุทธรูปพระเจ้าพลาละแข่ง  เป็นสถาปัตยกรรมไตผังสี่เหลี่ยมผืนผ้ามี มุขหน้า ก่อสร้างราวต้นกรุงรัตนโกสินทร์ (สันนิษฐานว่าหลังจาก พ.ศ. 2416)  หลังคาซ้อนชั้นแบบเรือนยอดทรงปราสาทสองยอด ลดหลั่นขึ้นสู่เบื้องบนจนถึงยอดสุดเป็นโดมแปดเหลี่ยม ประดับด้วยฉัตรโลหะ ตัววิหารโครงสร้างไม้ผนังช่วงบนเป็นไม้ ช่วงล่างก่ออิฐถือปูน รูปทรงโดยรวมดูสูงส่งและงดงามสมเป็นที่ประดิษฐานพระคู่บ้านคู่เมืองอันศักดิ์สิทธิ์ วิหารนี้ได้มีการบูรณะครั้งหลังสุดใน พ.ศ. 2536 โดยกรมศิลปากร  ซึ่งได้เปลี่ยนสังกะสีมุงหลังคาเป็นแป้นเกล็ดไม้ตามรูปแบบดั้งเดิม

พระเจ้าพลาละแข่ง หรือพระมหามุนี  สร้างขึ้นเมื่อ จ.ศ. 1279  ตรงกับปี พ.ศ. 2416  โดยสร้างขึ้นในพม่า พระพุทธรูปลักษณะนั้นจำลองมาจากองค์จริงที่เมืองมัณฑะเลย์  หล่อด้วยทองเหลืองในปางมารวิชัยทรงเครื่องศิลปะพม่าที่งดงามมาก  เมื่อสร้างเสร็จแล้วจึงอาราธนาลงเรือมาโดยใช้เรือทั้งหมด 9 ลำ เพราะถอดพระออกเป็น 9 ชิ้นนำมาประกอบในวิหารที่เพิ่งสร้างเสร็จ ภายในพระเศียรบรรจุพระบรมธาตุ ชาวแม่ฮ่องสอนนับถือกันว่าเป็นพระคู่บ้านคู่เมืองตลอดมา

Wiharn Phrachao Phalalakhaeng

Location Wat Hua Wiang, 15 Singharat Road, Tambon Chong Kham, Amphoe Muaeng, Mae Hong Son Province

Architect/Designer Unknow

Proprietor Wat Hau Wiang

Date of Construction circa 1873 AD.

Conservation Awarded 1999 AD.

History

Wat Hua Wiuang was founded in 1863 AD., the second oldest in Mae Hong Son. Significant architecture in the compound is Wiharn Phrachao Phalalakhaeng, where an important Buddha’s image “Phrachao Phalalakhaeng” is enshrined. It is a Tai architecture, rectangular plan with a front porch, dated circa early Rattanakosin period (1873 or not long afterwords). The roof is intricately tiered up into two spires, each of which is topped with an octangonal dome decorated with the tired umbrella. The building is made of timber structure; walls are made of plastered brick masonry on the lower parts and wood on the upper parts. The overall appearance is pure, lofty and beautiful.The building umderwent the lastest restoration in 1993 by the Fine Arts Department.

The Buddha’s image, Phrachao Phalalakhange or Phra Mahamuni, was built in 1873 as a replica to the original in Burma. The image was cast in Burma and transported to Mae Hong Son by 9 boats, in each of which a part of the image ws carried, and was reassembled at the temple. Inside the head of the image contained the sacared relics. The image has long been worship as the most significant Buddha’s image of Mae Hong Son Province.